Meet Paul Miller: de man die een break van het moderne leven wou en daarom met zichzelf het pact sloot om één jaar zonder het internet te leven. Geen mails checken, niets googelen, geen constante updates van nieuwswebsites volgen, … Volledig offline leven en op zoek gaan naar zichzelf zonder zich (letterlijk en figuurlijk) verbonden te voelen met het world wide web.
Exact één jaar geleden (1 mei 2012 startte zijn ontdekkingstocht om precies te zijn) verliet hij dat so called internet. Dat wil dus zeggen dat hij nu alweer ‘back on the web’ is. En benieuwd zijn we wel naar hoe hij het heeft klaargespeeld: die tijd zonder dat wat we nu ‘onmisbaar’ noemen.
Zijn drijfveer begon vrij acceptabel: de man leed aan een burn-out en wou een beter mens worden door zich volledig te gaan concentreren op de rust, boeken te lezen en zichzelf te ontdekken. Toegegeven klinkt dat idee voor iedereen wel eens aanlokkelijk. Gedurende een volle minuut, om heel eerlijk te zijn. Want al snel zouden we terug de gewone draad oppikken en googelen naar ‘ways to handle a burn-out’, omdat tegenwoordig alles op het internet te vinden. Op het banale af.
Maar The Verge kreeg het idee om hem te betalen om van dat internet te blijven zodat hij regelmatig de wereld kon updaten over hoe de wereld eruitziet ‘zonder’. Zijn voornaamste doel was om te ontdekken wat het internet de afgelopen jaren met hem had gedaan, nu hij het van op afstand kon bekijken. En ja, ook misschien om er een beter mens van te worden.
Een korte kroniek van het leven zonder internet
In het begin leek alles goed te gaan, hij nam de tijd om van de kleine dingen te genieten: sporten, real life contact, meters boeken lezen, écht naar mensen luisteren tijdens een gesprek … Zoals toen hij befaamde snail mail kreeg van lezers. Het gevoel dat het hem gaf om toch op deze manier contact te hebben, schonk hem een grote voldoening.
Maar na de euforie van verlost te zijn van de druk van het internet, volgde daarop een isolement. De moeilijkste eigenschappen van Paul traden opnieuw op de voorgrond en hij geraakte niet terug in de flow van zijn vorig sociaal leven.
Eén van de opmerkelijkste passages in zijn verhaal is zijn ontmoeting met Nathan Jurgenson, een ‘net theorist’, die de volgende uitspraak deed:
There’s a lot of “reality” in the virtual, and a lot of “virtual” in our reality. When we use a phone or a computer we’re still flesh-and-blood humans, occupying time and space.
En dan kwam Paul’s openbaring. Zijn plan om de ‘echte’ Paul te ontdekken in de ‘echte’ wereld door offline te gaan was mislukt. Want die echte Paul en die echte wereld is onmiskenbaar verbonden met het internet. Hij ontkende niet dat zijn leven zonder internet veel anders was dan mét, maar het was simpelweg niet ’the real life’.
Meer hoef ik niet te zeggen, want de boodschap is duidelijk. Persoonlijk klopt het als een bus en op zo’n moment valt er niets zinnigs meer aan toe te voegen. Just accept it, and get on with your life. Net zoals Paul ook deed na 1 mei 2013 – back one year later …