Facebook herkent (liefdes)relaties

Op Facebook kun je aangeven wat je relatie tot andere Facebookgebruikers is. Familie (zoon, kleindochter, neef, stiefdochter) en relatie (getrouwd, uit elkaar, “het is ingewikkeld”), allerlei statussen zijn mogelijk.

Maar ook zonder dat je zelf actief aangeeft welke relatie je hebt tot je Facebookvrienden, kan je uitzoeken hoe mensen zich tot elkaar verhouden, zo hebben onderzoekers aan de Cornell University Lars Backstrom en Jon Kleinberg ontdekt. Ze hebben hiervoor data van ruim 1 miljoen Facebookleden gebruikt die hun relatie op Facebook hadden gedefinieerd.

Door twee jaar lang, iedere twee maanden naar de onderlinge verbanden te kijken, hebben ze patronen ontdekt waarmee ze met 60% zekerheid kunnen vaststellen of mensen die hun onderlinge relatie niet openbaar op Facebook hebben staan, toch een relatie hebben.

Op zich wel voor te stellen hoe dit werkt. Wanneer je een relatie hebt, ga je vaker samen naar dezelfde events en heb je vaak gemeenschappelijke vrienden. deze gemeenschappelijke vrienden hoeven dan niet perse een connectie met elkaar te hebben, de “brug” tussen die groep vrienden is je relatie.

“A crucial task in the analysis of on-line social-networking systems is to identify important people — those linked by strong social ties — within an individual’s network neighborhood. Here we investigate this question for a particular category of strong ties, those involving spouses or romantic partners. We organize our analysis around a basic question: given all the connections among a person’s friends, can you recognize his or her romantic partner from the network structure alone? Using data from a large sample of Facebook users, we find that this task can be accomplished with high accuracy, but doing so requires the development of a new measure of tie strength that we term ‘dispersion’ — the extent to which two people’s mutual friends are not themselves well-connected. The results offer methods for identifying types of structurally significant people in on-line applications, and suggest a potential expansion of existing theories of tie strength.”

De “tie strenght”, het inschatten hoe stabiel de relatie is, zou ook op deze manier bekeken kunnen worden, waarbij de onderzoekers er van uit gaan dat mensen in een relatie met weinig “dispersion” een minder stabiele relatie hebben dan mensen met veel gezamenlijke contacten waarbij die contacten onderling weinig relatie hebben.