De wielersport ontwaakt: techno koersvervalsing, hoe werkt dat

Gisteren stond de wielerwereld even op z’n kop. Geen nieuw dopingschandaal bij een bekende wielrenner noch een nachtelijke inval in een wielerhotel, maar het eerste geval van mechanische doping.

Bij het WK veldrijden in Zolder werd in een (reserve) koersfiets van één van de Belgische topfavorieten Femke van den Driesche een motortje ontdekt. Femke is gefileerd en al afgeslacht door een ‘geëmotioneerde’ bondcoach van België. Nooit meer een licentie, schorsen voor het leven en meer. Inmiddels heeft zij haar Facebook-pagina verwijderd en is ze waarschijnlijk even volledig van het toneel verdwenen. De schande lijkt nu al groter dan van alle bekende dopingpakkers bij elkaar. Het is helaas wel het beeld dat past bij een van de mooiste sporten ter wereld. Epo in de vorm van een high tech elektronica.

Schuldig of onschuldig?

Bizar is dat het om een reservefiets gaat en nog niet is aangetoond dat zij daar mee zou gaan rijden of ooit mee heeft gereden. De schijn is er, maar de werkelijke daders zijn even onzichtbaar. De vraag is of zij het zelf wist, wie op het idee is gekomen, wie haar heeft overtuigd dit te doen, en wie een talentvolle wielrenster mee heeft genomen in een avontuur waarvan de afloop inmiddels wereldnieuws is. Het is ook de trieste lompheid van mannen die houden van valsspelen en denken dat zij het spreekwoordelijk ‘elektrische’ wiel hebben uitgevonden. De werkelijke daders die er mee hebben gedacht weg te kunnen komen. Niet beseffende dat in een techno tijdperk alles slimmer wordt, dus ook de materialen van de UCI om nieuwe valsspelers te ontdekken.

Het is ook boter op je hoofd hebben, want een motortje in je fiets is niet uniek. Daarvoor moet je zeker onderstaande documentaire van de Vlaamse televisie maar eens bekijken. E-bikes behoren inmiddels tot de bestverkopende producten in de wielerindustrie. Herkenbaar aan grote batterijen die op de fiets worden gemonteerd en soms tot 240 kw extra vermogen kunnen leveren. Maar alles wat groot is in de tech-industrie wordt vanzelf kleiner, beter en soms vrijwel onzichtbaar. En zo gaat het ook met een motortje weggewerkt in een frame. Het is ook niet van vandaag omdat jaren geleden al eens de opmerkelijke versnellingen van Fabian Cancellara werden bekeken. Nog opvallender was de fiets van Ryder Hesjedal die na een valpartij bleef spinnen. In beide gevallen is er echter nooit hard bewijs geleverd.

We leven in een tijdperk van vrijwel onbeperkte mogelijkheden en dat zien we terug in alles. Elektrische auto’s als Tesla doen de snelste Ferrari’s en Porsches verbleken als het aankomt op ‘hoe-hard-kan-jouw-auto-optrekken’, robots nemen het werk over mensen. Eigenlijk is dan een motortje in een wielerfiets nog heel erg basaal. De UCI schakelt zelf ook op en maakt met behulp van slimme mobiele app’s scans van fietsen.

Ze zullen echter letterlijk in de beugels moeten, want met de wetenschap dat er röntgenbeelden worden gemaakt zijn waarschijnlijk nu al ingenieurs bezig dit onmogelijk te maken of krijgen materialen een beschermlaagje welke het mogelijk maken om de scans weer te bedriegen. Daarbij is alles mobiel te hacken en zijn zelfs de scanners van de UCI al niet geheel betrouwbaar meer.

Het is 2016 en we zullen eraan moeten wennen dat koersvervalsing zoals deze nu voor de eerste keer is ontdekt al veel langer bestaat en dat renners ten spijt ook hier gebruik van zullen maken als zij er in hun hoofd overtuigd van zijn dat het mechanisch gemanipuleer verborgen blijft voor de controleurs van de UCI. Dat deden ze al met bloeddoping en nu dus ook met een motortje in de krank van een fiets. Grote vraag is, what’s next?

In de onderstaande video kun je zien hoe de technologie werkt en het achterwiel permanent wordt aangedreven. Juist dit fenomeen werd in verband gebracht met de beelden van de fiets van Hesjedal.